Rouw om wat nooit meer gaat zijn.

Vorige maand overleed er een familielid, als ik kijk naar het familiesysteem dan is dit één van de personen die bij je geboorte al een belangrijke rol heeft, door de titel die ze dragen. Ik weet als geen ander dat familiebanden ingewikkeld kunnen zijn en dat dit niet vanzelfsprekend is. Over het algemeen heb je een band met deze persoon. Ik had deze band niet meer.

En toch was er rouw.. In eerste instantie besefte ik me dit niet omdat het geen ”slap in the face” rouw was. Het was een om-het-hoekje spieken rouw. Ik merkte het ook in mijn omgeving: het ongemak op een ”bandloos” overlijden. Want waar heb je dan last van? Wat verlies je precies? Kort na het bericht van het overlijden kon ik het alleen omschrijven als dat ik me vreemd voelde.

Er begon een foto door mijn hoofd te spoken. Een opgeborgen foto die ik al jaren niet heb gezien, maar nu leek het alsof ik de foto recent zelf maakte, zo levendig was het beeld. Het liet me niet los en zo besloot ik de foto op te zoeken. Er waren verschillen in hoe ik me de foto herinnerde, maar de grote lijnen waren hetzelfde: ik was klein, ongeveer een jaar oud en er was duidelijk een band te zien. Ruim 30 jaar later, nadat de foto gemaakt werd, zie ik hechting. Er was liefde te zien..

Dit knalde door elke vezel in mijn lichaam. Ik voelde hoe er ergens in mij een sprankje hoop leefde dat ik op een dag gebeld zou worden en dat alles anders zou zijn. Dat ik de liefde die meekomt met de genen zou horen in een warme stem. Voelen dat ik gemist werd. Niet meer hoeven opboksen tegen de muur van kilte en hardheid want dat zou gewoon verdwenen zijn.

Met het overlijden stierf de hoop op het terugkrijgen van de band, hoe die ooit was, hoe lang geleden ook, hoe kort de band er ook was, het was er wel en dit zal nooit meer terugkomen, er is echt geen kans meer.

Dus er is rouw om wat nooit meer zal zijn, rouw om de mogelijkheid dat het ooit anders kan worden. Rouw in het accepteren dat ik het nooit helemaal zal begrijpen en dat er vragen onbeantwoord zullen blijven, maar bovenal rouw omdat we beide iets anders verdienden.