OVER ONS
Het team van Rouwen & Vieren Amersfoort stelt zichzelf voor, hieronder lees je wat de persoonlijke beweging is om kennis en kunde in te zetten voor dit initiatief.
Ieder een persoonlijk verhaal, een eigen beweegreden en samen een team waar we trots op zijn.
Amber Arlar
Rouw, verlies, afscheid. Ik werd er al jong mee geconfronteerd. Mijn moeder verloor ik op mijn 14e en mijn vader 14 jaar daarna. Lang heb ik gedacht dat ik iets verkeerd deed in dat rouwen, ‘ben je daar nou nog steeds mee bezig?’ kreeg ik geregeld als ik vertelde dat ik nog veel verdriet en gemis ervaarde. Na een grondig proces in mezelf, wist ik: dit kan anders, we moeten dit beter doen. Na een aantal mooie studies, startte ik in 2021 met mijn eigen praktijk al verlies en rouwtherapeut, Verbind in Afscheid. Omdat het zo ontzettend ingewikkeld is om met jezelf en je omgeving in verbinding te zijn tijdens en na groot verlies, maar daarin zit wel veel troost en kans op beter.
In de winter van 2021 zat ik hoogzwanger naast mijn man op de bank. Er kwamen beelden voorbij van Rouwen & Vieren op het Mercatorplein in Amsterdam en ik wist direct; dit ga ik in Amersfoort organiseren.
In de zomer van 2022 heb ik contact opgenomen met Rikko Voorberg, initiatiefnemer en artistiek leider Rouwen & Vieren. Er kon een samenwerking ontstaan en ik wist wie ik daarbij wilde hebben – Malou, vriendin en koningin evenementen optuigen. En een directe link naar haar levensfase waarin verlies ook zo’n grote rol speelt.
Nu zijn we twee jaar verder en aan de vooravond van de derde editie Rouwen & Vieren Amersfoort. De vorige twee edities waren een groot succes, veel bijzondere verhalen zijn gedeeld en de kas begint een vast onderdeel te worden van de decembermaand in Amersfoort. En precies dat wat we missen krijgt ruimte – verbinden in verlies, rouw en vieren wie en wat we missen.
Rouwen & Vieren groeit ook landelijk en als landelijk projectleider mag ik dit jaar ook de overige 12 locaties waar Rouwen & Vieren wordt georganiseerd ondersteunen.
We moeten het anders en beter doen begint op deze manier prachtig vorm te krijgen!
Malou Vonk
Na 10 jaar in de grotere publieksevenementen en als tv-producer te hebben gewerkt, ging ik mijn kleine-meisjes-droom waarmaken. Ik melde me aan bij de politie, doorliep alle selectiedagen in één keer en kreeg mijn ‘intentie tot aanstelling’. Het was enkel nog tijd overbruggen naar de start van de politieacademie als aspirant bij de eenheid Amsterdam. Nog één laatste media-klus, in het buitenland want daar was mijn media carrière ook begonnen. Dat vond ik wel symbolisch.
Ik had niet voor mogelijk kunnen houden wat deze klus voor mij in petto had. Een productie op een tropisch eiland, maar ineens noodweer met allemaal apparatuur buiten. Redden wat er te redden valt, vind ik mezelf ineens in de regen onder stroom staan. Een bizarre ervaring en ik lig een half uur later op de spoedeisende hulp.
Even fast forward naar een aantal jaar later, waar ik kamp met blijvend letsel, neuropathie in mijn bovenlijf, niet-aangeborenhersenletsel en een belastbaarheid die nog maar een fractie is van wat ik voor die tijd kon. Mijn politie droom kan ik op mijn buik schrijven, ondanks dat ik het wel heb geprobeerd. Dat is dan weer de aard van het beestje en nog nooit in mijn leven heb ik iets zó graag gewild. Levend verlies noemen ze dat.
Amber, mijn vriendin die ik al mijn hele leven ken, vraagt mij of ik samen met haar Rouwen & Vieren in Amersfoort wil neerzetten. Zij heeft het initiatief in Amsterdam op Instagram gezien en vanuit haar professie als verlies en rouwtherapeut ervan overtuigd dat Amersfoort hier behoefte aan heeft en dat er gerammeld moet worden aan rouw in het publiek domein. Het mag er meer zijn.
Mijn ervaring is ook zo, er zou meer “zomaar” over gepraat mogen worden. Er mag meer ruimte voor komen.
Ook daarin merk ik dat bezig zijn met Rouwen & Vieren mijzelf ook helpt, in het delen van mijn ongeluk en blijvend letsel, mijn verdriet en wat het met mij en mijn omgeving doet.
Maar ook de herinneringen aan hoe ik voor mijn ongeluk was, het vieren van wat ik allemaal wél heb kunnen en mogen doen. Daar kijk ik (inmiddels) met een glimlach op terug.
En dat gun ik meer mensen, dus blijf ik mij inzetten voor Rouwen & Vieren. Voor een traan en een lach. Voor de ruimte daarvoor, voor allerlei soorten verlies en om iedereen kennis te laten maken en zich welkom te voelen.
Ischa de Waard
Ik vorm samen met Pieter en mijn vier kinderen een fijn gezin, woon in het mooie Soest en heb een baan bij de overheid als onderzoeker. Sinds enkele jaren heb ik daarnaast ook een eigen praktijk als verlies- en rouwbegeleider. Ik raakte betrokken in de wereld van verlies en rouw door een eigen ervaring met verlies. Ongeveer 5 jaar geleden werden we geconfronteerd met het ziekbed en uiteindelijke overlijden van mijn moeder. Ik kon toen nog niet vermoeden welke impact dat zou hebben op mijn leven. Ik vond het een intensief, verdrietig maar ook heel waardevol proces. Want met de komst van de dood en het verlies kwam voor mij de essentie van het leven ook heel duidelijk naar voren. Wat vind ik nu écht belangrijk? Het overlijden van mijn moeder wierp nieuw licht op het leven. Ik realiseerde me ineens hoe belangrijk het thema rouw voor mij persoonlijk is. En ook dat rouw zich niet beperkt tot afscheid nemen van dierbaren die overlijden, maar dat afscheid nemen in veel meer situaties voorkomt. Lang voordat mijn moeder overleed, kregen mijn man en ik ons derde kind. Hij bleek ernstige fysieke afwijkingen te hebben. Er volgden jaren van operaties en intensieve zorg. Onze zoon is inmiddels een blije vwo’er, maar terugkijkend kan ik zien hoe wij toen afscheid moesten nemen van onze verwachtingen en sommige van onze grote en kleine toekomstplannen. Ook bij een dergelijk afscheid hoort rouw. Daar was toen geen ruimte voor – we stonden in de overlevingsstand – maar het leerde me dat rouw op je blijft wachten tot je er klaar voor bent. Ik zag in hoe belangrijk rouwen is en bij hoeveel zaken rouw een rol speelt. Denk bijvoorbeeld ook aan het beëindigen van een relatie, het verliezen van je baan, het inleveren op je gezondheid of het ineenstorten van een droom. Ik besloot kort na het overlijden van mijn moeder de opleiding Verlies-, Rouw- en Stervensbegeleiding te volgen aan de Academie voor Geesteswetenschappen. Met deze bagage en mijn eigen levenservaring help ik nu anderen hun eigen innerlijke wijsheid aan te boren bij het omgaan met de grote thema’s op hun weg. Dit doe ik sinds een aantal jaren in mijn eigen praktijk voor verlies- en rouwbegeleiding in Soest. Tijdens de eerste editie van Rouwen en vieren in Amersfoort hoorde ik van het initiatief van Amber en Malou en meldde mij aan als vrijwilliger. Met heel veel dankbaarheid stond ik een aantal dagen in de kas en mocht ik meedelen in de mooie en ontroerende ontmoetingen. Dat smaakte naar meer en na dat eerste jaar mocht ik ook mijn steentje bijdragen aan de volgende edities. Met veel plezier maak ik deel uit van team rouwen en vieren Amersfoort!
Linda van Dijk
Mijn naam is Linda van Dijk en sinds vorig jaar betrokken als vrijwilliger van de Kas.
De eerste keer dat ik de Rouwen & Vieren kas bezocht in Amersfoort voelde ik een bijzondere verbinding. Ik ontmoette Amber, en we ontdekten al snel dat we allebei als kind een ouder hadden verloren. Dat gevoel van verlies begrepen we zonder woorden.
Terwijl ik daar stond, omringd door een kas vol verhalen, kaarsjes en lintjes, voelde ik een diepe drang om mijn eigen ervaring om te zetten in steun voor anderen.
Sindsdien sta ik hier, deel uitmakend van een prachtig team.
Hier in de kas zien we niet alleen verdriet, maar ook de viering van het leven.
We creëren samen een plek waar herinneringen mogen bloeien en waar iedereen zich gehoord voelt.
Shannon McDonald
Vanaf de eerste editie ben ik bij Rouwen & Vieren Amersfoort betrokken, ik meldde me aan als vrijwilliger kort nadat ik zelf een verlies geleden had.
Ik dacht te weten wat rouw is, omdat verlieservaringen me niet onbekend zijn, maar deze rouw was zo anders dan wat ik kende. Deze rouw was verstikkend en leeg tegelijkertijd, ik durfde niet te zijn met dit gevoel. Ik wist ook niet waar ik dit moest doen, het voelde ontzettend eenzaam.
Ik had het gevoel alsof ik mijn rouw moest verantwoorden. Uitleggen waarom het voelde alsof ik zelf niet meer compleet was of hoe pijn dat gapende gat in mijn borstkas deed, maar ook waarom ik heel soms kon lachen in de storm van emoties.
Er was een lichte twijfel bij mij over de keuze om in de kas te staan omdat mijn eigen rouw zo vers was. Maar door de keuze te maken begon ik onbewust mijn verse rouw zacht te omarmen. Het mocht er eindelijk gewoon zijn want ik accepteerde dat het vanaf nu bij mij hoorde en ik hoefde er niet langer tegen te vechten. In die dagen van de kas verpakte ik mijn rouw in warmte om er voor de bezoekers van de kas te kunnen zijn.
Door alle ervaringen van de kas: alle moedige mensen die ik heb gesproken en alle verhalen die ik heb mogen horen, de dankbaarheid, het contact met Amber & Malou en hun persoonlijke verhalen, mijn eigen ontwikkeling en persoonlijke weg deed me doen beseffen dat ik me voor de tweede editie meer in wilde zetten dan alleen als vrijwilliger in de kas staan. Zo ontstond Shannon Schrijft en nu ben ik sinds dit jaar, samen met Linda, vrijwilligerscoördinator. Op deze manier ben ik met heel veel dankbaarheid onderdeel van het kernteam.
Rouwen & Vieren laat een vuurtje branden, waarvan ik dacht dat ik het kwijt was. Maar ook creëerde het een bepaalde ruimte waardoor ik me afvroeg of ik zelf niet nog een potje te rouwen heb om eerdere verlieservaringen (oa verlies van gezondheid, verlies van toekomstperspectief).
Ik hoop dat bezoekers van de kas zich welkom voelen, dat ze weten dat ze er mogen zijn met alles wat er is op dat moment is, met alle soorten rouw.
Liefde verwerk je niet, laten we dit dan ook niet van rouw verwachten. Dat die dikke glimlach er ook mag zijn om iets wat nu zo pijn doet of dat grote tranen mogen rollen om iets wat ooit zo mooi was.