
ROUWEN & VIEREN AMERSFOORT
Van zondag 14 tot en met zondag 28 december 2025 maken we in Amersfoort weer ruimte voor Rouwen & Vieren.
Tussen 11:00-20:00uur is iedereen dagelijks welkom, ook de Kerstdagen, in de kas.
Achter de Onze Lieve Vrouwetoren, aan de waterkant van de Westsingel.
Van harte welkom!
Om rouwen en vieren een fysieke plek te geven plaatsen wij een transparante (plexiglas) kas.
Een kas met een sterk verbindende functie.
Een plek van niemand en voor iedereen.
De kas heeft een oppervlakte van 6 bij 6,5 meter, zorgvuldig ingericht voor een veilige, publieke en persoonlijke ruimte om rouw een plek te geven.
De kas is een plek om alleen of mogelijk met vrienden of familie binnen te gaan.
Je kunt daar een aantal dingen doen:
– een kaarsje branden;
– woorden delen in het gastenboek;
– een lint beschrijven en ophangen met datgene waar je dankbaar voor bent;
– een luisterend oor vinden bij de vrijwilligers.
Afscheid, verlies, en rouw. Het zijn thema’s die in ieders leven een keer voorbijkomen. Soms groot en overweldigend, soms klein en liefdevol. Toch is ruimte voor rouw niet vanzelfsprekend. Rouw is liefde, zolang we rouwen hebben we lief. Dat is één van de redenen dat dit project Rouwen & Vieren niet alleen ‘Rouwen’ heet. Het ‘Vieren’ gaat hand in hand met Rouwen.
Van een leven wat we leefde voordat het veranderde. Van stilstaan bij momenten die belangrijk voor ons zijn, in welke vorm dan ook. Vieren kan zich ook uiten in dankbaarheid. Dankbaar voor wat er gedeeld is en wat we geleerd hebben. Maar de wereld verandert, de mens verandert en daarmee kan de behoefte ook veranderen. ‘Rouwen doen we wel alleen en thuis.’ Dat mag, maar het hoeft niet.
We mogen laten zien dat we rouwen, dat we verdriet hebben, en ook dat we vieren en dankbaar zijn.
Donaties zijn van harte welkom
Doneren kan ook anoniem.
Door Rikko Voorberg – Iniattiefnemer.
‘Kun je niet iets maken voor rouw?’ vroeg ze me, terwijl we in een mobiele bakkerij in een straat in Amsterdam-West broodjes aan het bakken waren met de buren. De bakkerij was onderdeel van een buurtinitiatief in de Week van de Eenzaamheid. De jonge vrouw die het vroeg, is in rouw, net als haar man. Een jaar geleden moesten ze hun kindje begraven, ze had twee dagen geleefd. ‘Als haar naam genoemd wordt, ben ik gelukkig. Als ik iemand hoor zeggen: jij bent toch ‘de-moeder-van’, dan breekt er licht door in mijn leven.’
Ze miste een plek en een taal voor haar rouw. ‘En dat geldt niet alleen voor mij’, zei ze, ‘ik kom er in deze tijd achter dat er zovelen zijn die namen ronddragen van hen die er niet meer zijn, maar er wel zouden moeten zijn.’ Ze vertelt over de goedbedoelde, maar pijnlijke woorden van mensen; dat mensen haar zeggen dat haar dochtertje het nu vast veel beter heeft. Alsof het egoïstisch is om haar hier te willen hebben.
Heeft ze het daar beter dan bij ons? Auw. Of dat God er vast een plan mee heeft, dat Hij alle dingen zal laten meewerken ten goede. Of ook: ‘Je bent zo sterk.’ En: ‘Nu mag je het een plekje geven.’ Brrr.
Bij dezen een oproepje aan iedereen om vijftien keer op de tong te bijten, alvorens deze gemeenplaatsen aan het adres van een rouwende te uiten. Waarom? Er zijn allerlei theologische redenen voor aan te dragen, maar deze jonge vrouw gaf me een onverwachte reden: we zitten lang niet altijd te wachten op troost. Wees beschikbaar, laat je raken.
Vraag of ze meer zouden willen vertellen over degene om wie ze rouwen. Geef plek aan de rouw, maar zoek niet meteen manieren om te troosten. Daar is vast een tijd en een plaats voor, maar voorzichtig. Ruimte geven is vaak genoeg.
In kerken ontstaat meer ruimte voor rouw. Allerzielen of Eeuwigheidszondag is zo’n tijd en plaats. Zou de decembermaand een periode kunnen zijn waarbij het niet alleen gaat over kinderen die geboren worden, maar ook over hen die gestorven zijn. Advent is de viering van de komst van de Messias, maar we weten allang dat de wereld hem ook weer zal verliezen – of erger nog: executeren. De dankbare Maria heeft al voor de geboorte te horen gekregen dat door haar ziel een zwaard zal gaan.
Met de vraag van deze jonge vrouw op zak ben ik op zoek gegaan en ik vond buurtwerkers, winkeliers, zzp’ers en anderen; allemaal geraakt door die eenvoudige vraag. Er is kans dat het hier in de stad met Kerst gaat over rouwen. En een beetje over vieren. Over degene die je mist en dat waar je dankbaar voor bent. Een verdiepte decembermaand. Maakt u ook plaats voor de rouw? Danken én rouwen, alleen het gesprek erover brengt al verbinding – en verbinding is een kostbaar goed in deze tijd.
NIEUWSBRIEF
Wil je graag op de hoogte blijven van ROUWEN & VIEREN AMERSFOORT, meld je dan aan voor onze nieuwsbrief ‘Verbind in Afscheid’.